Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το πεδίο εφαρμογής, που θα έχει ο Νέος Ευρωπαϊκός Κανονισμός για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων (GDPR) 679/2016, στα δικαστήρια της χώρας.
Το γράμμα του Κανονισμού, είναι σαφές και ρητό, για την ολοκληρωτική και πλήρη εφαρμογή του σε όλους τους φορείς του δημοσίου. Στην περίπτωση όμως των ελληνικών δικαστηρίων τίθενται κάποιες εξαιρέσεις.
Χαρακτηριστικά, στις ερμηνευτικές, εισαγωγικές διατυπώσεις του Κανονισμού αναφέρεται:
«Ενώ ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται, μεταξύ άλλων, στις δραστηριότητες των δικαστηρίων και άλλων δικαστικών αρχών, το δίκαιο της Ένωσης ή των κρατών μελών, θα μπορούσε να εξειδικεύει τις πράξεις και διαδικασίες επεξεργασίας σε σχέση με την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από δικαστήρια και άλλες δικαστικές αρχές. Η αρμοδιότητα των εποπτικών αρχών δεν θα πρέπει να καλύπτει την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, όταν τα δικαστήρια ενεργούν υπό τη δικαιοδοτική τους ιδιότητα, προκειμένου να διασφαλίζεται η ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών κατά την άσκηση των δικαιοδοτικών τους καθηκόντων, περιλαμβανομένης της λήψης αποφάσεων. Η εποπτεία των εν λόγω πράξεων επεξεργασίας δεδομένων θα πρέπει να μπορεί να ανατεθεί σε ειδικούς φορείς στο πλαίσιο του δικαστικού συστήματος του κράτους μέλους, το οποίο θα πρέπει ιδίως να διασφαλίζει τη συμμόρφωση με τους κανόνες του παρόντος κανονισμού, να ευαισθητοποιεί μέλη των δικαστικών λειτουργών όσον αφορά τις υποχρεώσεις τους βάσει του παρόντος κανονισμού και να επιλαμβάνεται καταγγελιών σε σχέση με τις εν λόγω διαδικασίες επεξεργασίας δεδομένων.»
Από τα παραπάνω προκύπτει, ότι εξαίρεση στην εφαρμογή του Κανονισμού, αποτελούν όλες οι περιπτώσεις, κατά τις οποίες τα δικαστήρια ασκούν το έργο τους και την δικαιοδοτική τους λειτουργία.
Αυτό προκύπτει από πολλαπλά σημεία του Κανονισμού.
Ρητή εξαίρεση προβλέπεται στο άρθρο 37 για τον ορισμό του Data Protection Officer, ενώ και το άρθρο 55 καθιστά σαφή την πρόθεση του Ευρωπαίου νομοθέτη αναφέροντας: «Οι εποπτικές αρχές δεν είναι αρμόδιες να ελέγχουν πράξεις επεξεργασίας οι οποίες διενεργούνται από δικαστήρια στο πλαίσιο της δικαιοδοτικής τους αρμοδιότητας.»
Κατά τα άλλα όμως, υπάρχει μια πληθώρα επεξεργασιών, που γίνονται από τα δικαστήρια και δεν αφορούν την δικαιοδοτική τους λειτουργία. Χαρακτηριστικό και ενδεικτικό παράδειγμα, ο τεράστιος αριθμός εργαζομένων και δη διαφορετικών ειδικοτήτων που απασχολούν. Αντίστοιχα, η ανάθεση υπηρεσιών ή έργων σε τρίτους – εκτελούντες την επεξεργασία. Σε αυτές τις περιπτώσεις επιβάλλεται η εφαρμογή του Κανονισμού.
Πρόκειται σίγουρα για ένα λεπτό θέμα, που θέτει πολλά και λεπτά ζητήματα διασφαλίσεων, ισορροπιών και διαχωρισμού ρόλων, προς επίτευξη της αναγκαίας αντικειμενικότητας, προστασίας αλλά και ανεξαρτησίας. Δεν μένει παρά να δούμε στην πράξη τι ακριβώς θα συμβεί.
